Zagadnienie adaptacji pracowniczej w międzynarodowym środowisku pracy wpisuje się w zakres zarządzania zasobami ludzkimi na rynkach międzynarodowych. W ostatnich latach międzynarodowe aspekty ZZL zyskują na znaczeniu, ciesząc się rosnącym zainteresowaniem zarówno teoretyków jak i praktyków zarządzania

Na skutek globalizacji, rosnących możliwości stwarzanych przez nowe technologie, generowanie kapitału intelektualnego jako źródła przewagi konkurencyjnej czy wreszcie konieczności działania w warunkach ciągłych zmian, międzynarodowe zarządzanie zasobami ludzkimi stało się jednym z najważniejszych wyzwań, którym muszą stawić czoło współczesne organizacje. Aby im sprostać, organizacje coraz częściej decydują się na zatrudnienie pracowników wywodzących się z różnych kręgów kulturowych lub też na delegowanie do podległych sobie jednostek zagranicznych ekspatriantów. Równocześnie sami pracownicy coraz częściej wykazują inicjatywę w poszukiwaniu pracy poza swoim krajem pochodzenia. Stąd też przedsiębiorstwa międzynarodowe potrzebują pracowników, którzy z łatwością adaptują się do nowych kultur, potrafią efektywnie pracować w zespołach wielokulturowych oraz komunikować się w wielu językach.

Dlatego też jednym z wyzwań, stojącym przed współczesnymi organizacjami, jest właściwe zaprojektowanie, wdrożenie oraz realizacja procesu adaptacyjnego, często określanego także synonimami, takimi jak wprowadzenie do organizacji, włączenie, wdrożenie, przystosowanie czy on-boarding.

W ramach realizowanego projektu zwrócono uwagę także na to, co dzieje się z pracownikami w dalszym procesie pracy (zmiana stanowisk, udział w projektach, rekonfiguracja zespołów, przygotowanie do procesu odejścia z firmy o zróżnicowanym środowisku pracy).

Podczas badań przyjęto założenie, że proces adaptacji pracowniczej w międzynarodowym środowisku pracy warunkowany jest przez 3 grupy czynników:

• wymiar indywidualny (cechy pracownika)
• cechy organizacji (polityki i praktyki organizacyjne w zakresie adaptacji)
• cechy otoczenia (kontekst wykonywania pracy, osadzenie jej w przestrzeni gospodarczej).

Wyróżnienie tych trzech aspektów stanowi punkt wyjścia do opracowania modelu teoretycznego uwarunkowań procesu adaptacji, uwzględniającego także wymiar społeczny oraz zawodowy adaptacji pracowniczej oraz poziom umiędzynarodowienia środowiska pracy organizacji, w której realizowany jest proces adaptacji pracowniczej.